✚ Πρώτες Βοήθειες 166 Tι πρέπει να κάνω - Τι πρέπει να ξέρω ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ

Πρώτες Βοήθειες

Training

Η Πρόληψη Σώζει Ζωές

100 199 166 108 112

210 3613848

210 5248132

210 3359002

2310 310649

1056

10 λόγοι για τους οποίους αξίζει να μάθετε πρώτες βοήθειες

Άραγε πόσοι από εμάς θα σταματούσαμε να παράσχουμε πρώτες βοήθειες βλέποντας κάποιον να πέφτει στη μέση του δρόμου; Μήπως πρέπει τελικά να εκπαιδευτούμε στις πρώτες βοήθειες;

Λίγο ο φόβος λίγο η άγνοια πολλοί συνάνθρωποί μας αποφεύγουν ακόμη και να πλησιάζουν όταν βλέπουν ένα ατύχημα ή κάποιον να σωριάζεται στο έδαφος. Για την… αδιαφορία αυτή πολλοί υποστηρίζουν πως δε μπορούν να δώσουν το «φιλί της ζωής» ή ότι δε γνωρίζουν τι να κάνουν.

Διαβάστε όμως 10 λόγους για τους οποίους πρέπει να εκπαιδευτούμε για να μπορούμε να παράσχουμε τις πρώτες βοήθειες στους συνανθρώπους μας, διότι μπορεί να συμβεί και σε μας…

Είναι ένα φαινόμενο της εποχής μας να αποφεύγουμε καταστάσεις στις οποίες θα υπήρχε η πιθανότητα να παρέχουμε κάποιου είδους βοήθεια σε ένα άλλο άτομο που δεν το γνωρίζουμε. Για παράδειγμα γινόμαστε μάρτυρες ενός τροχαίου ατυχήματος και εντούτοις αντί του φρένου, ενστικτωδώς πατάμε γκάζι ή βλέπουμε έναν άνθρωπο να σωριάζεται μπροστά μας και αυτομάτως αλλάζουμε πεζοδρόμιο και ούτω καθεξής.

Ομάδες ερευνητών έχουν μελετήσει κατά καιρούς τι προκαλεί αυτή τη συμπεριφορά, η οποία αποδίδεται με τον όρο «Bystander effect» (αντίδραση του παριστάμενου).

Το άγχος (στρες) που προκαλεί μια επείγουσα κατάσταση από μόνη της, ο φόβος της ελλιπούς απόδοσης, η καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας, οι ευθύνες που θεωρούμε πως συνοδεύουν την κατάσταση αυτή καθώς και ο εύλογος φόβος για πιθανή μόλυνση είναι μερικές από τις αιτίες που μας οδηγούν στην «ακραία» αυτή συμπεριφορά.

Γινόμαστε σταδιακά αδιάφοροι; Απάνθρωποι; Η τελικά υπάρχει τρόπος να αλλάξει αυτό; Η απάντηση μάλλον είναι πως ναι. Η λύση στο πρόβλημα έρχεται μέσα από την ενημέρωση και την εκπαίδευση πάνω στις πρώτες βοήθειες. Η επαφή με τη φύση του προβλήματος , τα συμπτώματα που αυτό προκαλεί και τον τρόπο που εμείς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε με ασφάλεια πρωτίστως για τον εαυτό μας και εν συνεχεία για τον ασθενή, είναι αυτή που θα μας απομυθοποιήσει αυτές τις καταστάσεις.

Η ελλιπής γνώση, η απουσία ενημέρωσης και ενδιαφέροντος έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μύθων και ψευδών πληροφοριών που με τη σειρά τους αποτρέπουν και άλλους από την ενασχόληση τους με το συγκεκριμένο θέμα.

Στα στενά πλαίσια ενός κειμένου θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάποιες από τις λανθασμένα παγιωμένες αντιλήψεις δίνοντας τις σωστές απαντήσεις σε ορισμένες εύλογες απορίες.

1.Εγώ δεν είμαι γιατρός ούτε διασώστης. Δε μπορώ να βοηθήσω!

Πρώτη βοήθεια είναι η άμεση και προσωρινή φροντίδα που παρέχεται στο θύμα ενός ατυχήματος ή σε έναν ασθενή με σκοπό τη διατήρηση του στη ζωή και την πρόληψη επιδείνωσης της κατάστασης έως ότου φτάσει η εξειδικευμένη βοήθεια.

Ο πρώτος άνθρωπος που καλείται να βοηθήσει (πρώτος βοηθός) σπανιότατα είναι επαγγελματίας υγείας. Ως εκ τούτου τα πράγματα που του ζητούνται να κάνει απέχουν παρασάγγας από την τελική φροντίδα που θα λάβει το άτομο στο νοσοκομείο.

Τα σεμινάρια Ά Βοηθειών δεν απευθύνονται λοιπόν σε γιατρούς αλλά σε απλούς πολίτες.

2.Εγώ κάλεσα το 166. Δε χρειάζεται να κάνω κάτι περισσότερο γιατί μπορεί να κάνω ζημιά

Στα σεμινάρια Ά βοηθειών ο συμμετέχων μαθαίνει τον ασφαλή τρόπο προσέγγισης του επείγοντος περιστατικού. Επίσης υπάρχουν πολλές καταστάσεις όπως πχ μια ανακοπή που η κλήση στο 166 από μόνη της (χωρίς Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση) ισοδυναμεί με την καταδίκη του θύματος της ανακοπής. Δέκα μόλις λεπτά που δεν κάνουμε κάτι σε ένα άτομο με ανακοπή αρκούν για να ελαχιστοποιηθούν (αν όχι μηδενιστούν) οι πιθανότητες επιβίωσης του.

3.Δεν είναι δουλειά μου να βοηθάω τους άλλους. Δεν είμαι σούπερ-ήρωας

Ένα ενδιαφέρον στατιστικό είναι πως το 95% των ανακοπών συμβαίνει εξωνοσοκομειακά δηλαδή στο οικογενειακό, εργασιακό ή φιλικό περιβάλλον μας. Άρα μαθαίνουμε τι πρέπει να κάνουμε κυρίως για τους «δικούς μας» ανθρώπους (συγγενείς, φίλους , συνεργάτες) και όχι γιατί μετά από ένα σεμινάριο Ά Βοηθειών κάποιος μας έχρισε προστάτη της ανθρωπότητας. Αυτό από μόνο του αρκεί για να ξεπεράσουμε τέτοιους ενδοιασμούς.

4.Σε εμένα θα τύχει; Χτύπα ξύλο!

Και όμως! Για παράδειγμα η καρδιοαναπνευστική ανακοπή μπορεί να συμβεί σε όλες τις ηλικίες , ακόμη και σε άτομα με ελεύθερο ιατρικό ιστορικό. Ο αριθμός των ατόμων που παθαίνουν ανακοπή το χρόνο, στην Ευρώπη μόνο, υπολογίζεται σε περίπου 700.000! Οπότε το που θα συμβεί καθορίζεται από πολλούς παράγοντες, αλλά κάπου θα συμβεί. Και τότε αντί να χτυπάμε ξύλο, χτυπάμε το κεφάλι μας γιατί δεν ξέραμε τι να κάνουμε.

5.Μα αν βοηθήσω και το άτομο πεθάνει μπορεί να βρω το μπελά μου

Υπάρχει πρόβλεψη στην ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία ώστε το άτομο που παράσχει πχ καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση στα πλαίσια καλής θέλησης, να μη θεωρείται ένοχο ανεξαρτήτως της έκβασης (δηλαδή ακόμα και αν τελικώς καταλήξει το θύμα).

6.Δε γινόταν με τίποτα να σωθεί!

Ναι εν μέρει αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Υπάρχουν τόσο βαριές καταστάσεις που το άτομο που τις βιώνει δεν έχει πιθανότητες να επιβιώσει ούτως ή άλλως. Όμως τις περισσότερες φορές που ο πρώτος άνθρωπος που έρχεται σε επαφή αρκείται μόνο στην κλήση για ασθενοφόρο σε μια υπερεπείγουσα κατάσταση, αυτό που θα συμβεί είναι να καταλήξει ο ασθενής πριν φτάσει στο νοσοκομείο. Και ναι τότε δε γίνεται τίποτα για να σωθεί. Τι θα γινόταν όμως αν του είχαν παρασχεθεί σωστά οι πρώτες βοήθειες;

Στην Ελλάδα μόλις το 8% περίπου επιβιώνει μετά από μια καρδιοαναπνευστική ανακοπή. Το ποσοστό αυτό της επιβίωσης θα μπορούσε να είναι πολλαπλάσιο αν όλα γίνονταν σωστά από το πρώτο άτομο που έρχεται σε επαφή με το θύμα ανακοπής.

7.Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ!

Είναι πραγματικά λυπηρό να χρησιμοποιεί κάποιος μια τόσο φτηνή δικαιολογία. Δε μπορεί δηλαδή να διαθέσει 3 με 5 ώρες ανά 2-3 χρόνια από το πρόγραμμα του για κάτι τόσο σημαντικό. Είναι αμφίβολο αν το άτομο αυτό δεν έχει παρακολουθήσει στο διάστημα αυτό έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ή δεν έχει πάει για καφέ με τους φίλους του.

8.Στην εποχή του internet ζούμε. Θα αναζητήσω από εκεί τις γνώσεις

Το κακό είναι πως πολλές φορές οι ανακρίβειες και οι προσωπικές απόψεις του καθενός δε φιλτράρονται και έτσι με το πάτημα λίγων πλήκτρων δε σημαίνει πως θα ανατρέξουμε μόνο στα επιστημονικά δεδομένα. Επίσης το σημαντικότερο στα σεμινάρια των Ά βοηθειών είναι η πρακτική εξάσκηση πάνω σε ανθρώπινα ομοιώματα, κάτι που σου δίνει μια γεύση του τι θα συναντήσεις. Αυτό δεν αποκτάται από τον υπολογιστή.

9.Κάποιος άλλος θα ξέρει τι να κάνουμε αν συμβεί κάτι τέτοιο

Και αν δεν υπάρχει άλλος; Και αν ο άλλος που υπάρχει σκεφτόταν με τον ίδιο με εσένα τρόπο; Τα συναισθήματα ενός μη εκπαιδευμένου ανθρώπου που βιώνει μια κατάσταση εμφράγματος ή αναπνευστικής απόφραξης ή ανακοπής αγαπημένου του προσώπου, χαρακτηρίζονται από πανικό, άρνηση-σοκ, προσμονή για βοήθεια και απελπισία όταν αυτή αργεί να φτάσει.

10.Η οικογένεια μου είναι καλυμμένη. ΄Εχω παρακολουθήσει εγώ σεμινάρια Ά Βοηθειών

Ναι αλλά εάν εσύ λείπεις; Αν δε βρίσκεσαι εκεί όταν συμβεί το κακό; Και εάν αυτό συμβεί σε εσένα; Δεν αρκεί να γνωρίζουμε λοιπόν μόνο εμείς Ά βοήθειες. Πρέπει να παρακινούμε φίλους, γνωστούς και συγγενείς να αφιερώσουν λίγες ώρες από τη ζωή τους για να εκπαιδευτούν και εκείνοι.

Αδυναμία Εφαρμογής Αναπνοής Στόμα Με Στόμα

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις κατά τις οποίες η αναπνοή στόμα με στόμα δεν μπορεί να εφαρμοσθεί. Αυτές είναι:

Συχνοί εμετοί του πάσχοντα.
Λήψη δηλητηρίου από τον πάσχοντα.
Βαρειά κάκωση του προσώπου
Παγίδευση του πάσχοντα με το πρόσωπο προς το έδαφος (π.χ. σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα)
Για τις περιπτώσεις αυτές, εφαρμόζουμε άλλα είδη τεχνητής αναπνοής, όπως:
Η μέθοδος HOLDER NIELSEN, εάν ο άρρωστος είναι μπρούμητα και
Η μέθοδος SILVESTER, όταν ο πάσχων είναι ανάσκελα.
Και οι δύο μέθοδοι περιλαμβάνουν πίεση στον θώρακα (από μπροστά ή από πίσω, ανάλογα σε ποιά από τις δύο μεθόδους αναφερόμαστε) και μετά προς τα πάνω και έξω έλξη των άνω άκρων του πάσχοντα, ώστε να προκληθεί έτσι παθητικά, εισπνοή.

Αιμορραγίες

Για να αντιμετωπίσουμε κάθε είδους αιμορραγία, πρέπει να ενεργούμε γρήγορα. Η κατάσταση όμως θεωρείται πιο επείγουσα όταν:

Έχει χαθεί μεγάλη ποσότητα αίματος.
Η αιμορραγία είναι αρτηριακή (αίμα ζωηρό κόκκινο, το οποίο τινάζεται ρυθμικά σε κάθε καρδιακό παλμό, σαν πίδακας).

Η αιμορραγία, έστω κι εάν δεν είναι μεγάλη, συνεχίζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όταν αιμορραγεί ένα άκρο ή κάποιο σημείο του κορμού, οι ενέργειες είναι οι εξής:
Εφαρμόστε πίεση πάνω στο τραύμα. Η πίεση πρέπει να διατηρηθεί για 5-15 λεπτά.
Εάν το τραύμα είναι μεγάλο, συμπιέστε τα χείλη του ελαφρά αλλά σταθερά ώστε να συμπλησιάζουν και διατηρήστε την πίεση. Εάν υπάρχει αντικείμενο σφηνωμένο μέσα στο τραύμα, η πίεση ασκείται κατά μήκος του αντικειμένου, χωρίς να προκληθεί αφαίρεσή του.
Βάλτε τον πάσχοντα να ξαπλώσει άνετα και ανασηκώστε το τραυματισμένο μέλος.
Βάλτε ένα αποστειρωμένο και χωρίς φαρμακευτικές ουσίες επίθεμα, το οποίο να καλύπτει το τραύμα.
Πιέστε το επίθεμα και στερεώστε το με επίδεσμο, σφικτά για να σταματήσει η αιμορραγία, αλλά όχι τόσο σφικτά ώστε να διακοπεί η κυκλοφορία.
Εάν δεν υπάρχει κατάλληλο επίθεμα, τοποθετήστε ένα κομμάτι γάζα και πάνω απ' αυτήν βάλτε βαμβάκι. Κατόπιν τυλίξτε με επίδεσμο. Αυτοσχέδια επιθέματα μπορούν να φτιαχτούν με κάθε κατάλληλο καθαρό ύφασμα (να είναι απορροφητικό και όχι χνουδωτό).
Εάν η αιμορραγία συνεχίζεται, χωρίς να βγάλουμε τα προηγούμενα επιθέματα, βάζουμε πάνω από αυτά και άλλα επιθέματα και τέλος τυλίγουμε τον επίδεσμο.
Εάν η αιμορραγία δεν σταματά με άμεση πίεση, ή εάν είναι αδύνατη η εφαρμογή της (π.χ. όταν υπάρχουν πολλά τραύματα), τότε ίσως μπορέσουμε να σταματήσουμε την αιμορραγία εφαρμόζοντας ΕΜΜΕΣΗ ΠΙΕΣΗ.
Η έμμεση πίεση εφαρμόζεται όταν αιμορραγεί κάποιο άκρο. Μπορεί να γίνει με ελαστικό ιμάντα ή με ένα κομμάτι πανί, το οποίο τυλίγεται πιεστικά στο άκρο.
Εάν πρόκεται για αρτηριακή αιμορραγία, η έμμεση πίεση πρέπει να εφαρμόζεται σε σημείο πάνω από το τραύμα, ενώ εάν πρόκειται για φλεβική αιμορραγία, τότε εφαρμόζεται κάτω από το τραύμα.
Επειδή η επίδεση αυτή διακόπτει την ροή του αίματος, είμαστε υποχρεωμένοι να την ξεσφίγγουμε κάθε 20 λεπτά περίπου, ώστε να περνά το αίμα για διατροφή του μέλους, από την επίδεση και κάτω.

Πως να σταματήσετε άμεσα μια αιμορραγία

Δεν είναι σπάνιο στις καθημερινές μας δραστηριότητες να πάθουμε κάποιο μικρό ατύχημα και να έχουμε αιμορραγία από κάποιο κόψιμο στα χέρια ή σε κάποιο άλλο σημείο του σώματός μας.

Στα μικρά, πολύ επιφανειακά κοψίματα, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλά αν το κόψιμο είναι πιο βαθύ, τότε είναι σημαντικό να σταματήσετε την αιμορραγία όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.

Η κλινική Mayo των ΗΠΑ συστήνει τα ακόλουθα σχετικά με την περίπτωση ατυχήματος με βαθύ κόψιμο/τραύμα στο σπίτι:

Αυτό που πρέπει να κάνετε εκείνη τη στιγμή είναι να βρείτε μια καθαρή πετσέτα κουζίνας χωρίς χνούδι. Μην χρησιμοποιήσετε χαρτοπετσέτα, αφού η απορροφητικότητά της είναι μικρότερη και έχει την ιδιότητα να διαλύεται σε κομμάτια από τα υγρά, όπως το αίμα στην προκειμένη περίπτωση.

Η καθαρή, στεγνή, πετσέτα είναι ιδανική. Τυλίξτε καλά το σημείο που κοπήκατε και ασκείστε πίεση για να περιορίσετε την αιμορραγία. Προσοχή: Όσο και αν έχετε περιέργεια εκείνη τη στιγμή, μην αφαιρέσετε την πετσέτα έστω και για λίγα δευτερόλεπτα προκειμένου να δείτε την εξέλιξη του τραύματος και το κατά πόσον έχει σταματήσει η αιμορραγία.

Αρκούν λίγα δευτερόλεπτα χαλάρωσης της πίεση στο σημείο του τραύματος, ώστε να ακυρώσετε την προσπάθεια πήξης του αίματος και να πρέπει να αρχίσετε από την αρχή.

Διατηρείστε την πίεση στο σημείο για τουλάχιστον 20 λεπτά. Αν το αίμα είναι τόσο πολύ, ώστε τρέχει μέσα από την πετσέτα, μην την αφαιρέσετε. Προσθέστε άλλη μία μία πάνω από αυτή και αν μπορείτε δέστε τη πολύ καλά με κολλητική ταινία γύρω από το τραύμα, συνεχίζοντας να ασκείτε πίεση σε αυτό.

Σε ακραίες περιπτώσεις που η αιμορραγία δεν υποχωρεί, ασκείστε πίεση με το δάχτυλό σας στην κοντινότερη αρτηρία, ώστε να εμποδίσετε λίγο την ροή του αίματος σε εκείνο το σημείο και να του δώσετε χρόνο να πήξει στην πληγή.

Όλα αυτά είναι τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνετε σε περίπτωση έντονης αιμορραγίας από κάποιο κόψιμο. Εφόσον το συμβάν είναι σοβαρό, πρέπει να επισκεφτείτε το νοσοκομείο ή να ειδοποιήσετε τις Πρώτες Βοήθειες.

Χημικά Εγκαύματα Του Ματιού

Διάφορες καυστικές χημικές ουσίες μπορεί να μπουν στο μάτι και να του προξενήσουν βλάβες οι οποίες να οδηγούν μέχρι και σε τύφλωση. Εάν κάποια τέτοια ουσία μπει στο μάτι, μπορεί να προκαλέσει έντονο οφθαλμικό πόνο, δυσανεξία στο φως, κοκκίνισμα, οίδημα και υπερβολική ποσότητα δακρύων. Ο πάσχων κρατά συνήθως το μάτι του σφικτά κλεισμένο.

Τί πρέπει να κάνετε:

Κρατήστε το πάσχον μάτι, κάτω από συνεχή ροή κρύου νερού, ανοικτό.
Ανοίξτε και ελέγξτε εάν έχουν πλυθεί καλά και οι δύο επιφάνειες των βελφάρων και γενικώς το μάτι.
Βάλτε αποστειρωμένο τολύπιο ή κομμάτι καθαρού υφάσματος χωρίς χνούδι πάνω στο μάτι. Επιδέστε το τολύπιο ή το ύφασμα.
Φροντίστε για άμμεση μεταφορά του πάσχοντα στο νοσοκομείο.
Όσο έντονη και εάν είναι η επιθυμία του πάσχοντα να τρίψει το μάτι του, ποτέ μην του επιτρέπετε.
Η παρατεταμένη έκθεση στις ηλιακές ακτίνες, είναι δυνατόν να προκαλέσει έγκαυμα, καμμιά φορά αρκετά βαρύ, με κοκκίνισμα του δέρματος, φυσαλίδες, πομφόλυγες και πόνο. Σε μία τέτοια περίπτωση, ενεργούμε ως εξής:
Βάζουμε τον πάσχοντα στην σκιά και σφουγγίζουμε το δέρμα του απαλά, με σφουγγάρι βουτηγμένο σε κρύο νερό.
Του δίνουμε να πιεί νερό.
Όταν το δέρμα έχει σε εκτεταμένη επιφάνεια πομφόλυγες και φυσαλίδες, ζητάμε ιατρική βοήθεια. Ποτέ δεν επιχειρούμε να σπάσουμε τις φυσαλίδες και τις πομφόλυγες.
Όλα αυτά μπορούν να αποφευχθούν, εάν καθόμαστε λογική ώρα στον ήλιο, χρησιμοποιώντας παραλλήλως και τα κατάλληλα αντιηλιακά προϊόντα.

Θερμοπληξία

Η κατάσταση αυτή αναπτύσσεται κατά την παραμονή του ατόμου σε πολύ θερμό περιβάλλον, ιδιαιτέρως εάν το άτομο αναπτύσσει συγχρόνως και κάποια δραστηριότητα. Μπορεί όμως να προκληθεί και από εμπύρετα νοσήματα.

Τα συμπτώματα με τα οποία παρουσιάζεται, είναι τα εξής: Κεφαλαλγία, ζάλη, ανησυχία, απώλεια συνειδήσεως, αύξηση της θερμοκρασίας με ερυθρότητα και ξηρότητα του δέρματος χωρίς όμως εφίδρωση. Ο σφυγμός είναι πλήρης και έντονος και η αναπνοή θορυβώδης.

Αντιμετώπιση:

Μεταφέρουμε τον πάσχοντα σε δροσερό χώρο και του αφαιρούμε τα ρούχα.
Εάν ο πάσχων έχει τις αισθήσεις του, τον τοποθετούμε μισοκαθισμένο.
Εάν δεν έχει τις αισθήσεις του αλλά αναπνέει κανονικά, τον τοποθετούμε σε θέση «ανανήψεως», δηλαδή μπρούμητα, με το αριστερό χέρι και πόδι λυγισμένα στο πλάι.
Τυλίγουμε τον πάσχοντα με σεντόνι το οποίο βρέχουμε.
Τον μεταφέρουμε στον γιατρό.

Πυρετός

Είναι η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, πάνω από τα φυσιολογικά όρια (πάνω από 36,6-37 βαθμούς).

Η φυσιολογική θερμοκρασία του σώματος, είναι 36,6 έως 37,4 βαθμοί.

Μέσος όρος: 37 βαθμοί.

Στην μασχάλη, είναι μισός βαθμός λιγότερο, δηλαδή 36,5.

Στο ορθό, είναι μισός βαθμός περισσότερο, δηλαδή 37,5.

Αντιμετώπιση:

Με φαρμακευτική αγωγή (αντιπυρετικό).
Τα αντιπυρετικά σκευάσματα (ασπιρίνη, παρακεταμόλη κ.ά.) υπάρχουν σε μορφή δισκίων, σιροπιών, υποθέτων, ενέσεων. Στα βρέφη, πολύ καλή απορρόφηση έχουν τα αντιπυρετικά σε μορφή υπόθετου ή σε σιρόπι.

Με μη ειδικά μέσα.

Επιθέματα ψυχρά στο κεφάλι και στα άκρα (κομπρέσες με νερό και ξύδι), κλύσματα με κρύο νερό, χλιαρό μπάνιο (περίπου 37 βαθμούς), βοηθούν να κατεβεί η υψηλή θερμοκρασία και να έχουν καλύτερη δράση τα αντιπυρετικά φάρμακα.
Χορηγούμε και Ηλεκτρολύτες (διαλύματα αλάτων) για την αναπλήρωσή τους.
Όταν ο πυρετός οφείλεται σε θερμοπληξία ή εγκαύματα, δεν δίνουμε ασπιρίνη αλλά μόνο επιθέματα.

Τροφική Δηλητηρίαση

Προκαλείται από τροφές μολυσμένες από μικρόβια, τα πιο συνηθισμένα από τα οποία είναι οι σταφυλόκοκκοι και οι σαλμονέλες.

Σταφυλοκοκκική δηλητηρίαση:

Τα συμπτώματα παρουσιάζονται 1-6 ώρες από την λήψη της μολυσμένης τροφής και συνίσταται σε: ναυτία και πολλούς εμετούς κυρίως, παρά διάρροια ή οποία μπορεί και να μην εμφανισθεί. Πυρετός δεν υπάρχει. Οι ενέργειές μας σε τέτοια περίπτωση, είναι να συστήσουμε στον πάσχοντα να μείνει στο κρεβάτι και να του δίνουμε άφθονα υγρά γιατί υπάρχει ο κίνδυνος αφυδάτωσης λόγω των εμετών.

Δηλητηρίαση από σαλμονέλες:

Τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά απο 8-48 ώρες από την λήψη της μολυσμένης τροφής. Εδώ έχουμε αιφνίδια ή βαθμιαία εισβολή διάρροιας και χαμηλού πυρετού. Εμετός μπορεί να υπάρχει, μπορεί και όχι. Κρατάμε τον πάσχοντα ξαπλωμένο δίνοντάς του άφθονα υγρά και παρατηρώντας μήπως παρουσιάζει σημεία καταπληξίας. Εάν υπάρχουν αμφιβολίες ως προς το εάν πρόκειται για δηλητηρίαση ή για κάτι άλλο, ή εάν η κατάσταση παρατείνεται και χειροτερεύει, μεταφέρουμε τον πάσχοντα σε νοσοκομείο.

Γενικότερα:

Σε κάθε περίπτωση που ο άρρωστος έχει λάβει κάποια ουσία από το στόμα και αυτό είχε ως συνέπεια την δηλητηρίαση, μπορούμε να του προκαλέσουμε εμετό, για να βοηθήσουμε την αποβολή της ουσίας.

ΠΡΟΣΟΧΗ:

Δεν προκαλούμε ποτέ εμετό, εάν ο πάσχων έχει πάρει:
Βενζίνη ή πετρελαιοειδή.
Καυστικά οξέα ή αλκάλια.
Σπασμογόνα φάρμακα (Χλωριωμένα εντομοκτόνα, φάρμακα όπως: ατροπίνη, πικροτοξίνη, νικοτίνη, αμμωνιακά άλατα).
Εάν ο πάσχων βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση.

Δηλητηρίαση Με Απορρυπαντικά-Λευκαντικά - Ιώδιο

Σέ αυτές τις περιπτώσεις, οι ενέργειές μας πρέπει να είναι οι εξής:

Χορηγούμε αμέσως γάλα εάν υπάρχει, ή νερό και προκαλούμε εμετό, βάζοντας το δάκτυλό μας βαθειά στην στοματική κοιλότητα.
Μεταφέρουμε τον πάσχοντα στο νοσοκομείο.

Ειδικές περιπτώσεις:

ΛΕΥΚΑΝΤΙΚΑ (χλωρίνη)

Δεν προκαλούμε εμετό γιατί είναι καυστικά και μεταφέρουμε τον πάσχοντα στο νοσοκομείο.
ΙΩΔΙΟ
Χορηγούμε 1 κουταλιά της σούπας αλεύρι, διαλυμένη σε 2 ποτήρια νερό και αμέσως μεταφέρουμε τον πάσχοντα σε νοσοκομείο.

Κατάγματα

Κάταγμα λέγεται κάθε λύση της συνέχειας του οστού (σπάσιμο δηλαδή ή ράγισμα).

Γενικά συμπτώματα και σημεία των καταγμάτων:

Πόνος στην περιοχή της κακώσεως.
Δυσχέρεια χρήσεως του μέλους το οποίο υπέστη κάταγμα.
Παραμόρφωση στην θέση του κατάγματος, λόγω της μετατοπίσεως των τμημάτων του οστού.
Οίδημα.
Εκχυμώσεις.
Μεγάλη ευαισθησία της περιοχής.
Παρά φύση κινήσεις, δηλαδή κινήσεις οι οποίες δεν γίνονται στο ακέραιο οστό, αλλά μόνο μεταξύ των σπασμένων τμημάτων του.
Κριγμός ο οποίος ακούγεται κατά την εκτέλεση των παρά φύση κινήσεων.
Ο κριγμός και οι παρά φύση κινήσεις, είναι τα πιο σίγουρα σημεία για την διάγνωση του κατάγματος.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν σε κάθε κάταγμα, όλα τα προαναφερθέντα συμπτώματα. Έτσι, με μία απλή παρατήρηση και χωρίς άσκοπες κινήσεις του πάσχοντος μέλους, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα σημεία και συμπτώματα ενός κατάγματος, βοηθούμενοι σ' αυτό και από την σύγκριση του πάσχοντος μέλους με το υγιές. Σε περίπτωση αμφιβολιών γύρω από το εάν ο πάσχων έχει κάταγμα ή δεν έχει, αντιμετωπίζουμε την κατάσταση σαν να έχει.

Το βασικότερο πράγμα που πρέπει να κάνουμε σε κάθε κάταγμα, είναι η ακινητοποίηση, δηλαδή η όσο το δυνατόν αποφυγή κινήσεων στο σημείο της κακώσεως, γιατί εκτός από την αύξηση του πόνου, οι κινήσεις μπορεί να επιφέρουν και επιπλέον τραυματισμούς στα αγγεία και νεύρα και εν γένει στα μαλακά μόρια της περιοχής του κατάγματος. Είναι βεβαίως σαφές, ότι σε κάθε περίπτωση κατάγματος είναι ανάγκη να μεταφέρεται ο πάσχων σε νοσοκομείο.

Στα γενικά μέτρα αντιμετωπίσεως των καταγμάτων, αναφέρουμε τα εξής:

Μην μετακινείτε τον πάσχοντα παρά μόνο όταν είναι απόλυτη ανάγκη και τοποθετήστε τον σε μία θέση στην οποία αισθάνεται άνετα.

Εάν υπάρχει απώλεια των αισθήσεων ή δυσκολία στην αναπνοή ή αιμορραγία, ασχοληθείτε πρώτα με αυτά και αντιμετωπίστε το κάταγμα αργότερα. Από όλα τα παραπάνω μάλιστα, την προετεραιότητα έχει η αποκατάσταση της αναπνευστικής λειτουργίας.

Αντιμετωπίστε τα κατάγματα στη θέση που βρήκατε τον πάσχοντα (εκτός βέβαια και εάν αυτό είναι αδύνατον, π.χ. εάν βρήκατε τον πάσχοντα στην μέση μίας λεωφόρου).

Ειδοποιήστε όσο πιο γρήγορα γίνεται, το ασθενοφόρο και εάν νομίζετε ότι θα έλθει πολύ σύντομα, συγκρατήστε ελαφρά το τραυματισμένο μέλος στο χέρι σας ώστε να παραμείνει ακίνητο.

Έχετε υπ' όψιν σας ότι ο πάσχων μπορεί να παρουσιάσει φαινόμενα καταπληξίας. Αντιμετωπίστε τα με βάση τα όσα αναφέρονται στο σχετικό θέμα.

Σε κάθε περίπτωση που θα χρησιμοποιήσετε επιδέσμους, φροντίστε να είναι σταθεροί αλλά όχι πολύ σφικτοί ώστε να δυσκολέψουν την κυκλοφορία ή να προκαλέσουν πόνο.

Η ακινητοποίηση γενικότερα, μπορεί να γίνει με πρόχειρα μέσα, π.χ. ξύλα, ρούχα.

Πώς Θα Πάρετε Τον Σφυγμό

Με τις άκρες των δακτύλων (δείκτη, μέσου και παράμεσου) και ποτέ με τον αντίχειρα.

Τα τοποθετούμε από την εσωτερική πλευρά του πήχυ από την μεριά του αντίχειρα. Λίγο πιο κεντρικά από το κοκκαλάκι που εξέχει στον καρπό και λίγο προς τους τένοντες.

Πιέζουμε σταθερά, τόσο όσο να αισθανθούμε τον σφυγμό, όχι όμως τόσο πολύ ώστε να τον σταματήσουμε.

Ελέγχουμε τον αριθμό των σφυγμών ανά λεπτό, την ένταση και την κανονικότητά τους

Ο φυσιολογικός αριθμός σφυγμών ανά λεπτό σε ενήλικους σε ηρεμία είναι 60 έως 90 και όσο πιο γυμνασμένος είναι κάποιος τόσο πιο μικρό αριθμό σφυγμών έχει. Ενώ στα βρέφη είναι 120 σφυγμοί ανά λεπτό ώσπου να ενηλικωθούν.

Βασικές Αρχές Στον Τόπο Του Ατυχήματος

Να αποφεύγονται οι άσκοπες κινήσεις και μετακινήσεις του τραυματία.
Σκέπασμα του τραυματία με μία κουβέρτα και αποφυγή εντριβών και μαλάξεων, ιδίως στα μέρη στα οποία πονά.
Αποκατάσταση της αναπνοής.
Σταμάτημα της αιμορραγίας με πίεση (επίδεση).
Αφαίρεση των ρούχων.
Τοποθέτηση του τραυματία υπτίως, με το κεφάλι στα πλάγια, για να αποφεύγεται η εισρόφηση από τυχόν εμετό.
Δεν χορηγούμε υγρά στο στόμα.
Να καλέσουμε Ασθενοφόρο, το συντομότερο.
Να μην διπλώνουμε τον ασθενή, ώστε να χωρέσει στο αυτοκίνητο για να τον μεταφέρουμε εμείς.
Η μετακίνηση του ασθενούς (εάν χρειάζεται) να γίνεται με κουβέρτα, αφού βέβαια τον τοποθετήσουμε με ήπιες κινήσεις (π.χ. δια κυλίσεως).

Καρδιοαναπνευστική Ανάνηψη Ενηλίκων

Εάν ο πάσχων δεν αναπνέει και η καρδιά του έχει σταματήσει να λειτουργεί, είναι επείγον να γίνουν κάποιες ενέργειες οι οποίες σαν σκοπό έχουν να επαναφέρουν την αναπνοή και την κυκλοφορία ώστε να διατηρηθεί η παροχή οξυγόνου προς τον εγκέφαλο. Έτσι λοιπόν, φροντίζουμε πρώτα για την αναπνοή και ύστερα για την αποκατάσταση της κυκλοφορίας.

Έλεγχος αναπνοής: Εάν έχουμε ένα καθρεφτάκι, το βάζουμε μπροστά στο στόμα του, παρατηρώντας εάν θολώνει, πράγμα που είναι σημάδι ότι ο άρρωστος έχει αναπνοή. Εάν δεν έχουμε καθρεφτάκι, τότε βάζουμε το αυτί μας κοντά στο στόμα του αρρώστου οπότε ακούμε εάν αναπνέει ή όχι, ενώ μπορούμε συγχρόνως να παρατηρούμε τον θώρακα και την κοιλιά του για να διαπιστώσουμε κατά πόσον υπάρχουν ή όχι, αναπνευστικές κινήσεις. Όταν έχει σταματήσει η αναπνοή είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο πάσχων θα έχει απώλεια των αισθήσεων.

Συγχρόνως θα πρέπει να βεβαιωθούμε για το εάν η καρδιά λειτουργεί ή όχι. Ο καλύτερος τρόπος για να το επιτύχουμε είναι η ψηλάφηση του σφυγμού στην καρωτίδα. Εάν υπάρχουν σφυγμοί, τότε η καρδιά λειτουργεί.

Η αναπνοή θα ρυμισθεί με την τεχνική «στόμα με στόμα» (φιλί της ζωής), ενώ η καρδιακή λειτουργία με «εξωτερικές μαλάξεις». Πρέπει όμως να έχουμε υπ' όψιν μας ότι εάν ο πάσχων παρουσιάζει εξασθενημένη αναπνοή, τότε πρέπει να του την ενισχύσουμε. Εάν όμως παρουσιάζει εξασθενημένη καρδιακή λειτουργία, δηλαδή εάν η καρδιά κτυπά έστω και αδυνάμως, τότε δεν πρέπει ποτέ να επιχειρούμε εξωτερική συμπίεση του θώρακα.

Οι προσπάθειες ανανήψεως πρέπει να συνεχίζονται όσο δεν υπάρχουν ενδείξεις ανεπανόρθωτης βλάβης του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (μεγάλη μυδρίαση, χαλαρή μυϊκή παράλυση, απουσία αυτόματης αναπνοής). Έχει υπολογισθεί ότι η ανάνηψη είναι απίθανη, εάν η προσπάθεια δεν δώσει αποτέλεσμα μέσα σε διάστημα 30 λεπτών. Αυτό πάντως μας υπαγορεύει ότι δεν έχουμε δικαίωμα να σταματήσουμε την προσπάθεια πριν να περάσουν τα 30 λεπτά.

Η τεχνητή αναπνοή (στόμα με στόμα), γίνεται με τις παρακάτω κατά σειρά ενέργειες:
Έλξη του κεφαλιού προς τα πίσω για να ελευθερωθούν οι αεροφόρες οδοί από την ρίζα της γλώσσας που πιθανόν να τις αποφράσσει.

Αφαίρεση κάθε αντικειμένου που σφίγγει τον λαιμό του πάσχοντα (π.χ. στενό κολάρο) καθώς και καθαρισμός από εκκρίσεις, αίματα, ξένα αντικείμενα (οδοντοστοιχίες, σπασμένα δόντια κ.λπ.).
Πάρτε βαθειά αναπνοή και εφαρμόστε τα χείλη σας γύρω από τα χείλη του πάσχοντα. ΠΡΟΣΟΧΗ: Θα πρέπει να έχουν κλεισθεί τα ρουθούνια του για να μην διαφεύγει απ' εκεί ο αέρας που θα του δώσετε.

Εκπνεύστε δυνατά μέσα στο στόμα τού πάσχοντα παρατηρώντας με την άκρη του ματιού σας εάν ανεβαίνει ο θώρακάς του σε κάθε σας εκπνοή, γιατί εάν αυτό δεν γίνεται είναι πιθανό να υπάρχει απόφραξη των αεροφόρων οδών, από κάποιο αντικείμενο.

Εάν η καρδιά κτυπά, πράγμα που ελέγχεται με τον καρωτιδικό σφυγμό, τότε συνεχίστε τις εμφυσήσεις με ρυθμό 16-18 ανά λεπτό. Εάν όμως η καρδιά δεν κτυπά, θα πρέπει αμέσως να αρχίσει εξωτερική συμπίεση του θώρακα.

Η μέθοδος για εξωτερική συμπίεση του θώρακα, είναι η εξής:

Ξαπλώστε τον πάσχοντα ανάσκελα σε σκληρή επιφάνεια.
Δώστε ένα ισχυρό κτύπημα στο προκάρδιο. Στο κτύπημα αυτό δεν πρέπει να φερθείτε «ευγενικά». Ακόμη και εάν σπάσει το στέρνο ή κάποια πλευρά, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι αυτήν την στιγμή, αυτό που προέχει, είναι η διάσωση μίας ζωής και όχι το εάν θα σπάσουν κάποιες πλευρές. Το κτύπημα δεν συνιστάται ανεπιφύλακτα στα παιδιά.

Εάν το κτύπημα δεν αποδώσει, τότε:

Τοποθετήστε τα χέρια στο κέντρο τού στήθους, εφαρμόζοντας την δεύτερη παλάμη πάνω στην πρώτη. Πιέστε τον θώρακα με την βοήθεια του βάρους του σώματός σας που θα πρέπει να πέφτει πάνω στα τεντωμένα άνω άκρα σας. Κάντε 15 συμπιέσεις (καρδιακές μαλάξεις) με γρήγορο ρυθμό και σε τρόπο ώστε το στέρνο να υποχωρεί 3-5 εκατοστά.

Μετά τις 15 καρδιακές μαλάξεις, δώστε 2 εμφυσήσεις. Ελέγχετε εάν η καρδιά άρχισε να δουλεύει, ανά 2 περίπου λεπτά.

Αμέσως μόλις η καρδιά ξαναρχίσει να λειτουργεί, πρέπει να διακοπούν οι συμπιέσεις, αλλά να συνεχισθούν οι αναπνοές στόμα με στόμα, μέχρι να αποκατασταθεί η φυσιολογική αναπνοή του πάσχοντα. Εάν υπάρχουν 2 άτομα να συνεργαστούν, τότε το ένα κάνει συμπιέσεις και ανά 5 συμπιέσεις, το άλλο δίνει 1 εμφύσηση.

Καρδιοαναπνευστική Ανάνηψη Βρεφών

Η καρδιοαναπνευστική ανάνηψη βρεφών, ενώ κατά βάση έχει ίδια τεχνική με αυτήν των ενηλίκων, έχει και ορισμένες διαφορές, όπως: γίνεται λίγο πιο γρήγορα και με μικρότερη πίεση.

Εφαρμόζετε αναπνοές στόμα με στόμα και μύτη του βρέφους, δίνοντας ελαφρές εμφυσήσεις 20 ανά λεπτό. Μετά τις πρώτες 3 εμφυσήσεις ελέγχετε την καρδιακή λειτουργία.

Συμπιέζετε τον θώρακα με δύο δάκτυλα κρατώντας ένα ρυθμό 100 συμπιέσεων ανά λεπτό. Φροντίστε ώστε σε κάθε συμπίεση, το στέρνο να υποχωρεί κατά 1,5-2,5 εκατοστά.

Καρδιοαναπνευστική Ανάνηψη Παιδιών

Η καρδιοαναπνευστική ανάνηψη παιδιών, ενώ κατά βάση έχει ίδια τεχνική με αυτήν των ενηλίκων, έχει και ορισμένες διαφορές, όπως: γίνεται λίγο πιο γρήγορα και με μικρότερη πίεση.

Εφαρμόζετε τεχνητή αναπνοή στόμα με στόμα και μύτη του παιδιού, αλλά ο ρυθμός εμφυσήσεων είναι 20 ανά λεπτό. Μετά τις πρώτες 4 εμφυσήσεις ελέγχεται η καρδιακή λειτουργία.

Εφαρμόζετε πίεση στον θώρακα με το ένα χέρι (ελαφρότερη απ' ότι στους ενήλικες), με ρυθμό 100 ανά λεπτό μέχρι υποχωρήσεως του στέρνου κατά 3,5 εκατοστά σε κάθε συμπίεση. Κάθε 15 συμπιέσεις δίνουμε 2 αναπνοές.

Επιθέματα Και Επίδεσμοι

Επίθεμα είναι προστατευτικό κάλυμμα το οποίο τοποθετείται σε τραύμα για να βοηθήσει στον έλεγχο της αιμορραγίας, να εμποδίσει την μόλυνση και να απορροφήσει τα εκκρίματα.

Το επίθεμα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο, 2,5 εκατοστά μεγαλύτερο από το τραύμα. Να είναι αποστειρωμένο και απορροφητικό. Εάν διαποτισθεί με αίμα, δεν αφαιρείται αλλά προστίθεται άλλο επίθεμα.

Γενικοί Κανόνες

Πλένουμε τα χέρια μας με προσοχή.
Εάν η αιμορραγία δεν είναι μεγάλη, καθαρίζουμε το τραύμα και την περιοχή γύρω από αυτό.
Δεν αγγίζουμε το τραύμα, ούτε το σημείο του επιθέματος το οποίο θα τοποθετηθεί στο τραύμα.
Δεν μιλάμε και δεν βήχουμε πάνω από το τραύμα.
Εάν το επίθεμα γλυστρήσει από το τραύμα, το πετάμε και βάζουμε καινούριο.

Αιμορραγία Από Την Μύτη

Βάλτε τον πάσχοντα με κεφάλι σκυμμένο προς τα εμπρός και χαλαρώστε τα ρούχα τα οποία του σφίγγουν τον λαιμό ή τον θώρακα.

Πέστε του να αναπνέει από το στόμα και να κλείσει τα ρουθούνια του, πιάνοντας το μαλακό μέρος της μύτης, μεταξύ δείκτη και αντίχειρα.

Πέστε του να φτύνει το αίμα το οποίο κατεβαίνει στο στόμα του.

Μετά από 10 λεπτά πρέπει να σταματήσει η πίεση της μύτης για να διαπιστωθεί εάν συνεχίζεται η αιμορραγία. Εάν κάτι τέτοιο συμβαίνει, θα πρέπει να εξασκηθεί πίεση για άλλα 10 λεπτά.

Όσο ο πάσχων έχει το κεφάλι σκυμμένο, καθαρίστε την περιοχή γύρω από το στόμα και την μύτη, με βαμβάκι. Μην βουλώνετε την μύτη με βαμβάκι ή γάζες.

Όταν η αιμορραγία σταματήσει, απαγορεύεται ο πάσχων να κάνει σωματική προσπάθεια ή να φυσήξει την μύτη του για 4 ώρες.

Εάν η αιμορραγία συνεχίζεται πέραν των 30 λεπτών ή εάν σταματήσει και μετά επαναληφθεί, τότε πρέπει να ζητηθεί ιατρική βοήθεια.

Γενική Αντιμετώπιση Μικρών Εγκαυμάτων

Ρίξτε κρύο νερό το οποίο να τρέχει σιγά-σιγά στο έγκαυμα, για περίπου 10 λεπτά.
Βγάλτε ό,τι σφίγγει το δέρμα (δακτυλίδι, ρολόι, παπούτσια κ.λπ.), πριν αρχίσει να δημιουργείται οίδημα.
Σκεπάστε την περιοχή με καθαρό και όχι χνουδωτό επίθεμα.
Μην χρησιμοποιείτε αυτοκόλλητες γάζες.
Μην χρησιμοποιείτε αλοιφές, λοσιόν, λίπος.
Μην αφαιρείτε το μεμβρανώδες τοίχωμα των φυσαλίδων και των πομφολύγων που έχουν σχηματισθεί.
Εάν υπάρχει αμφιβολλία για την βαρύτητα της βλάβης, ζητήστε ιατρική βοήθεια.

Γενική Αντιμετώπιση Μεγάλων Εγκαυμάτων

Ξαπλώστε τον πάσχοντα άνετα, βγάζοντας αντικείμενα τα οποία τυχόν να σφίγγουν την περιοχή του εγκαύματος (δακτυλίδια, ζώνες, ρούχα) πριν δημιουργηθεί οίδημα.
Εάν έχει χυθεί καυτό υγρό πάνω στον πάσχοντα, π.χ. βραστό νερό, αφαιρέστε τα μουσκεμένα από το βραστό νερό ρούχα, αλλά μην αφαιρείτε ότι έχει κολλήσει στην εγκαυματική επιφάνεια.
Σκεπάστε την περιοχή του εγκαύματος με επίθεμα ή άλλο κατάλληλο υλικό το οποίο δεν πρέπει να είναι χνουδωτό. Στερεώστε το επίθεμα με επίδεσμο.
Μην βάζετε αλοιφές, λοσιόν ή λιπαρά υλικά στο έγκαυμα.
Μην αφαιρείτε το χαλαρό δέρμα το οποίο υπάρχει στην περιοχή του εγκαύματος.
Εάν υπάρχει έγκαυμα στην περιοχή του προσώπου, καλύψτε το με καθαρή υφασμάτινη μάσκα, έχοντας ανοίξει τρύπες για τα μάτια, την μύτη και το στόμα.
Εάν ένα άκρο έχει υποστεί σοβαρό έγκαυμα, ακινητοποιήστε το.
Εάν ο πάσχων έχει τις αισθήσεις του, δώστε του να πιεί γουλιά-γουλιά κρύο νερό σε συχνά διαστήματα, για να αναπληρώνει τα υγρά τα οποία χάνονται από την εγκαυματική επιφάνεια.
Εάν σταματήσει η αναπνοή και η καρδιακή λειτουργία, κάνετε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.
Φροντίστε για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη μεταφορά του πάσχοντα σε νοσοκομειακή μονάδα.
Εάν παραστεί ανάγκη, να τον μεταφέρετε εσείς οι ίδιοι, διατηρώντας την θέση της αρχικής θεραπευτικής αντιμετωπίσεως.

Έγκαυμα Από Ηλεκτρικό Ρεύμα

Η δίοδος ηλεκτρικού ρεύματος από το σώμα, αφήνει συνήθως στο δέρμα μικρά μόνο εγκαύματα. Το πραγματικό πρόβλημα όμως είναι οι εκτεταμένες βλάβες των οργάνων από τα οποία πέρασε το ρεύμα και το ότι η δίοδος αυτή του ρεύματος, μπορεί να επηρεάσει την αναπνοή και να απορυθμίσει την καρδιακή λειτουργία. Έτσι λοιπόν, για το έγκαυμα από ηλεκτρικό ρεύμα, ενεργούμε όπως και σε κάθε έγκαυμα, αλλά το σπουδαιότερο εδώ είναι να δώσουμε πρώτες βοήθειες για την ηλεκτροπληξία.

Ηλεκτροπληξία

Διακόψτε αμέσως την επαφή του πάσχοντα με το ρεύμα, κατεβάζοντας τον γενικό διακόπτη εάν ξέρετε που βρίσκεται.
Εάν δεν ξέρετε πού βρίσκεται ο γενικός, μην χάνετε χρόνο ψάχνοντας. Πατήστε σε κάποιο στεγνό μονωτικό υλικό, π.χ. ξύλινο κιβώτιο, λαστιχένιο δάπεδο, ξύλινη καρέκλα και με κάποιο αντικείμενο που είναι κακός αγωγός του ηλεκτρισμού, π.χ. ξύλινο σκουπόξυλο ή ξύλινο σκαμνί κ.λπ., απομακρύνετε τον πάσχοντα από την ηλεκτρική πηγή.
Εάν έχουν σταματήσει αναπνοή και καρδιά, κάντε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.
Μεταφέρετε πάντα τον πάσχοντα σε νοσοκομείο σε περιπτώσεις που χρειάστηκε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη, ή που παρέμεινε αναίσθητος, ή εάν παρουσίασε σημάδια καταπληξίας (shock), ή όταν έχει εκτεταμένα εγκαύματα.
Δώστε στο νοσοκομείο όλες τις πληροφορίες σχετικά με την διάρκεια επαφής του πάσχοντα με το ρεύμα.

Κρυοπληξία

Διαταραχές οι οποίες οφείλονται στην πτώση της θερμοκρασίας του σώματος, λόγω επιδράσεως επί μακρόν, χαμηλής θερμοκρασίας του περιβάλλοντος.

Πρώτες βοήθειες:

Αυξάνουμε βαθμιαίως την θερμοκρασία του σώματος. Κάνουμε εντριβές, στην αρχή με κρύο νερό και αυξάνουμε βαθμιαίως την θερμοκρασία του περιβάλλοντος.
Καλύπτουμε τον πάσχοντα με κουβέρτες.
Χορηγούμε θερμά ποτά (τσάϊ και κονιάκ).
Εάν χρειασθεί, του κάνουμε καρδιοτόνωση και σε βαριές περιπτώσεις του παρέχουμε οξυγόνο.

Λιποθυμία

Είναι η απώλεια αισθήσεως από στιγμιαία έλλειψη αίματος στον εγκέφαλο.

Αντιμετώπιση:

Ξαπλώνουμε τον πάσχοντα σε οριζόντια θέση.
Χαλαρώνουμε τα ρούχα του, ώστε να έχει άνετη αναπνοή.
Σηκώνουμε τα κάτω άκρα ψηλά, για να απεγκλωβίσουμε τις ποσότητες αίματος από τα άκρα.
Ελέγχουμε εάν κατά την πτώση του (εάν έχει συμβεί πτώση), έχει κτυπήσει.
Εφαρμόζουμε εξωτερικά ερεθίσματα, όπως ελαφρά κτυπήματα και έντονες μυρωδιές (αμμωνία ή κολώνια).

Έμφραγμα

Συπτώματα:

Έρχεται σαν ξαφνικός, συμπιεστικός πόνος, σαν σφίξιμο στο κέντρο του στήθους και καμμιά φορά σαν πόνος στο επιγάστριο. Ίσως αντανακλά στα άνω άκρα, τον λαιμό ή την ράχη. Ο πάσχων υποχρεώνεται να καθίσει, να ακουμπήσει στον τοίχο ή καμμιά φορά πέφτει. Το δέρμα γίνεται ωχρό και ιδρωμένο, τα δε άκρα και χείλη μπορεί να παρουσιάσουν κυάνωση. Μπορεί να παρουσιασθεί δύσπνοια ή απώλεια των αισθήσεων. Ο σφυγμός είναι αδύναμος, γρήγορος και συχνά ακανόνιστος. Υπάρχει τέλος περίπτωση να σταματήσει η αναπνοή και η καρδιακή λειτουργία.

Οι ενέργειες που θα κάνουμε σε περίπτωση εμφράγματος, είναι οι εξής:

Βάζουμε τον άρρωστο σε αναπαυτική θέση και περιορίζουμε τις κινήσεις του στις απολύτως απαραίτητες. Αμέσως καλούμε το ασθενοφόρο ή τον μεταφέρουμε εμείς, εάν έχουμε μεταφορικό μέσο.
Χαλαρώνουμε τα ρούχα τα οποία τον σφίγγουν.
Εάν χάσει τις αισθήσεις του αλλά αναπνέει κανονικά, τον τοποθετούμε σε θέση ανανήψεως.
Εάν σταματήσει η αναπνοή και η καρδιακή λειτουργία, κάνουμε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.
Είναι πολύ σπουδαίο να ενθαρρύνουμε τον πάσχοντα, αλλά να μην προσπαθούμε να ελαττώσουμε τον πόνο του, γιατί ο πόνος αυτός δεν περνά με συνήθη αναλγητικά αλλά χρειάζεται ισχυρή αναλγησία, π.χ. μορφίνη, πεθιδίνη, φάρμακα δηλαδή που είναι μάλλον απίθανο να βρίσκονται στο οικιακό περιβάλλον. Καλό είναι επίσης, όση ώρα περιμένουμε το ασθενοφόρο, να καλέσουμε έναν γιατρό, ο οποίος πιθανόν να μπορεί να έλθει πολύ συντομότερα από το νοσοκομειακό.

Μονοξείδιο Του Άνθρακος (CO)

Απομακρύνουμε γρήγορα τον πάσχοντα από τον μολυσμένο χώρο, αλλά με προσοχή να μην δηλητηριασθούμε και εμείς. Θα πρέπει να πάρουμε βαθειά αναπνοή πριν να μπούμε στον μολυσμένο χώρο και εάν είναι δυνατόν να τραβήξουμε τον πάσχοντα έξω, χωρίς να αναπνεύσουμε στο δωμάτιο στο οποίο υπάρχει υψηλή συγκέντρωση Μονοξειδίου του Άνθρακος (CO).
Κάνουμε τεχνητή αναπνοή και παρέχουμε αμιγές οξυγόνο εάν υπάρχει κατάλληλη συσκευή.
Οδηγούμε τον πάσχοντα στο νοσοκομείο.

Πνιγμός

Βίαιος θάνατος ο οποίος οφείλεται στην παρεμπόδιση εισόδου αέρα στα αναπνευστικά όργανα, λόγω της υπάρξεως υγρού.

Διάσωση:

Κατ' αρχάς, πρέπει να εκτιμηθεί ο τρόπος διασώσεως και δεύτερον, η ικανότητα του διασώζοντος ο οποίος πρέπει να είναι υγιής, να γνωρίζει κολύμπι και κατάδυση.
Τρόποι διασώσεως:
Από την ακτή χωρίς κολύμπι
Με έκταση του χεριού
Με έκταση του σώματος
Με ρίψη αντικειμένου
Με ρίψη σωσιβίου
Με σχηματισμό ανθρώπινης αλυσίδας
Δια κολυμβήσεως
Η προσέγγιση απαιτεί μεγάλη προσοχή και λαβή εκ των όπισθεν. Εάν η προσέγγιση γίνεται με βάρκα, η λαβή ή η έλξη θα πρέπει να γίνει από την πρύμνη ή από την πλώρη. Η λαβή χρειάζεται εκπαίδευση, έτσι ώστε το κεφάλι του θύματος να παραμένει έξω από το νερό χωρίς να εμποδίζεται η κίνηση του διασώστη. Εάν πλησιάζουμε από μπροστά, κάνουμε κατάδυση και στρέφουμε το θύμα από τα γόνατα προς τα πίσω.
Τρόποι έλξεως από την ακτή:
Από τα μαλλιά
Από το κεφάλι, βάζοντας τα χέρια στα αυτιά
Με λαβή από την μασχάλη
Εάν η έλξη είναι αδύνατη, κρατάμε το κεφάλι του θύματος έξω από το νερό και περιμένουμε βοήθεια.

Πρώτες βοήθειες στην ακτή:

Τοποθετούμε το θύμα σε τέτοια θέση ώστε να βγάλει όσο το δυνατόν περισσότερο νερό από αυτό που έχει καταπιεί, αφού πριν έχουμε καθαρίσει το στόμα του (π.χ. από τυχόν φύκια που μπορεί να υπάρχουν). Εάν το θύμα είναι παιδί, είναι εύκολο να αδειάσουμε το νερό που τυχόν υπάρχει στην αναπνευστική οδό, γυρνώντας το παιδί ανάποδα.

Εάν η αναπνοή και η καρδιά έχουν σταματήσει, αρχίζουμε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη. Μόλις ο πάσχων αρχίσει να αναπνέει κανονικά, τον τοποθετούμε σε θέση ανανήψεως.

Διατηρούμε τον πάσχοντα ζεστό και τον μεταφέρουμε εξ' άπαντος στο νοσοκομείο, γιατί επί πνιγμού μπορεί να εκδηλωθεί πνευμονικό οίδημα αμέσως, αλλά και μετά από 24 ώρες.
Ακόμη και εάν το θύμα φαίνεται να μην έχει ελπίδες επιβιώσεως, δεν πρέπει να διακόπτουμε τις ενέργειές μας.

Εσωτερική Αιμορραγία

Συνήθως γίνεται μετά από ισχυρό κτύπημα.

Τα σημάδια τα οποία θα μας κάνουν να ανησυχήσουμε, είναι:

Εμετός χρώματος ίδιο με το καφέ.
Βήχας και πτύελα που περιέχουν αίμα.
Κόπρανα μαύρα με αίμα.
Ωχρό, ψυχρό και γλοιώδες δέρμα.
Γρήγορος και δυνατός σφυγμός.
Ανησυχία, φόβος, ελαφρύς πονοκέφαλος και νοητική σύγχιση.
Δίψα.

Αντιμετώπιση:

Διατηρούμε ανοικτούς τους αεραγωγούς και εάν χρειάζεται, κάνουμε τεχνητή αναπνοή.
Ξαπλώνουμε τον πάσχοντα.
Σηκώνουμε τα πόδια του εκτός και εάν είναι λιπόθυμος ή έχει σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι και στην σπονδυλική στήλη, οπότε τον τοποθετούμε σε πλάγια κατάκλιση με το κεφάλι σε ελαφρά έκταση για να προλάβουμε το σοκ ή τον έμετο. Εάν υπάρχει πρόβλημα στην αναπνοή, ανασηκώνουμε το κεφάλι του και τους ώμους του ελαφρά, για να διατηρηθούν οι αεραγωγοί ανοικτοί.
Εάν αυξηθεί ο πόνος, χαμηλώνουμε τα πόδια.
Τον κρατάμε ζεστό σε αναπαυτική θέση.
Ζητάμε ιατρική βοήθεια.

+30 211 0139 949 - info@nextlevel.gr